Het plan pakt het probleem van banken die ,,too big to fail” aan – grote
internationale banken die ’te groot zijn om om te vallen’. Het belangrijkste
doel is om de risico’s neer te leggen bij aandeelhouders en schuldhouders.
Zij worden gedwongen om verliezen te accepteren en op te draaien voor
schulden. In de voorgaande financiële crisis waren het vaak de overheden en
via hen de belastingbetalers die voor de verliezen van de banken opdraaiden.
Daarnaast kan volgens het plan ook het topmanagement makkelijker worden
ontslagen en verantwoordelijk worden gehouden voor de prestaties van de
betreffende bank.
Schade beperken
Verder is de bedoeling dat de schade aan de bredere economie zoveel mogelijk
wordt beperkt. De belangrijkste activiteiten van een aangetaste financiële
instelling worden voortgezet. De gezonde delen van de bank worden
overgeheveld naar nieuwe of andere instellingen en blijven functioneren.
Daarnaast wordt getracht om de gezonde activiteiten van een aangetaste bank in
het buitenland voort te zetten, waardoor er minder kans is op het
verspreiden van de problemen over de grenzen heen.
Top-down strategie
De maatregelen moeten door de financiële toezichthouders aan de getroffen bank
worden opgelegd, zo schrijven FDIC en Bank of England. ,,De plannen leggen
de focus op een top-down strategie, waarbij een autoriteit zijn macht aan de
top van de financiële groep oplegt”.
De blauwdruk die maandag naar buiten is gebracht, geldt voor de grote
Amerikaanse en Britse systeembanken. Het zou ook worden opgelegd aan 16
systeembanken in andere landen. Daar zou ING mogelijk ook onder vallen.
Een woordvoerder van ING liet maandag weten dat de bank ,,voorstander is van
een eenduidig beleid ten aanzien van banken'', maar ging niet inhoudelijk op
het Britse en Amerikaanse voorstel in.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl